Falkirk Wheel

Falkirk Wheel (pol. „diabelski młyn z Falkirk” – nazwane od pobliskiej miejscowości Falkirk w centralnej Szkocji)

– winda obrotowa o funkcji śluzy wielostopniowej lub pochylni, przypominającej zasadą działania „diabelski młyn”, służącej do pionowego transportu łodzi i innych jednostek pływających pomiędzy kanałem Forth and Clyde a kanałem Union. Falkirk Wheel usytuowane jest niedaleko Rough Castle Fort, a najbliżej położona miejscowość – Tamfourhill. 22 maja 2002 r. królowa Elżbieta II otworzyła obiekt w trakcie obchodów Złotego Jubileuszu. Otwarcie odbyło się z miesięcznym opóźnieniem, spowodowanym przedwczesnym otwarciem śluz przez wandali[2] .Spis treści [ukryj] Zasada działania Różnica poziomów pomiędzy dwiema taflami wody wynosi 24 m. „Diabelski młyn z Falkirk” zaprojektowała brytyjska firma Butterley Engineering (ang.). Średnica koła śluzy wynosi 35 m. Kształt ramion windy śluzy został zaprojektowany w nawiązaniu do kształtu celtyckiego dwuostrzowego topora – labrysa. Każde z dwóch równoległych ramion windy mieści obrotowo zamocowaną „gondolę” – dok o długości 25 m o pojemności 300 m3 wody, wyposażony w wodoszczelne wrota, do którego wpływa statek. Woda wraz ze statkiem łącznie waży 600[5] ton (wraz ze śluzowanymi jednostkami)[6]. Utrzymanie gondol – doków w poziomie podczas obrotu zapewnia przekładnia zębata. Windę zaprojektowano do pracy przy obciążeniu wiatrem do 13,8 m/s[7] (≤ 6° B). Czas cyklu śluzowania wynosi ok. 15 min – obrotu o 180° 5,5 min[8][9], szybciej niż pokonanie pochylni o podobnej różnicy poziomów[10]. Napęd śluzy należy do wysoce ekonomicznych. Zastosowano przekładnię z instalacją hydrauliczną: silnik hydrauliczny uruchamiany pompą hydrauliczną napędzaną silnikiem elektrycznym o mocy 22,5 kW. Całkowite zużycie energii na 1 cykl śluzowania tj. 4 min. pracy silnika potrzebnej do wprowadzenia w ruch koła śluzy wynosi 1,5 kWh.
źródło: wikipedia.org